مقاله در مورد شهاب سنگ ها | دلیل سقوط زیاد شهاب سنگ ها در اقیانوس ها
سقوط شهاب سنگ بزرگ در اقیانوس اطلس
بزرگترین سنگ آسمانی از زمان انفجار چلیابینسک روسیه با عبور از اتمسفر زمین در اقیانوس اطلس سقوط کرده است. این حادثه روز ششم فوریه در ساعت ۱۳:۵۵ به وقت گرینویچ در آب‌های ساحلی برزیل اتفاق افتاد اما خبر آن تازه منتشر شده است.
به گزارش آنا به نقل از Engadget، این سنگ هنگام سوختن معادل ۱۳ هزار تن TNT انرژی تولید کرد. به این ترتیب این بزرگترین سنگی است که از زمان انفجار ۲۰۱۳ چلیابینسک در روسیه به زمین برخورد می‌کند.
به تخمین دانشمندان شهاب سنگ چلیابینسک معادل ۵۰۰ هزار تن TNT انرژی آزاد کرده بود. در سقوط چلیابینسک در روز ۱۵ فوریه ۲۰۱۳ بیش از هزار نفر زخمی شدند که بیشتر بر اثر خرد شدن شیشه منازل بود.
این شهاب‌سنگ در ارتفاع ۳۰ کیلومتری بر فراز اقیانوس در فاصله هزار کیلومتری از ساحل برزیل سوخت. اندازه‌گیری‌ها حاکی است که سالانه حدود ۳۰ سیارک کوچک (از یک تا ۲۰ کیلومتر) پس از برخورد به اتمسفر زمین می‌سوزند. از آنجا که بیشتر سطح زمین را آب پوشانده، بیشتر اینها در اقیانوس‌ها سقوط می‌کنند و بر نواحی مسکونی اثر نمی‌گذارند.
چرا بیشتر شخانه ها در اقیانوس ها سقوط می کنند؟
حدود ۷۰ درصد از سطح کره زمین را آب پوشانده است، بنابراین اگر یک شهاب سنگ بزرگ بتواند از جو زمین عبور کند، احتمال زیادی وجود دارد که به سطح یکی از اقیانوس ها برخورد نماید.
آیا سقوط شهاب‌سنگ در اقیانوس، سونامی ایجاد می‌کند؟
گروهی از محققین لابراتوار تحقیقات دریایی دانشگاه لوس آلاموس آمریکا بر آن شدند تا این رویداد فاجعه آمیز را شبیه سازی نمایند. با توجه به ابعاد احتمالی و سرعت چنین شهاب سنگی، نیروی برخورد بسیار عظیم و ناگهانی خواهد بود.
اما بر خلاف تصور اولیه، مدل ساخته شده توسط ابررایانه نشان می دهد که موج حاصل از این برخورد در ابتدا بسیار عظیم خواهد بود، اما با حرکت به سمت سواحل از ارتفاع و نیروی آن کاسته می شود. چنین روندی در زلزله های زیر اقیانوس و سونامی ها کاملاً معکوس است.
در برخورد یک شهاب سنگ با این حجم بزرگ از آب، آن چه بیش از خود امواج حاصل اهمیت دارد، بخار آبی فراوانی است که در محل برخورد و در طی چند ثانیه تولید می شود. پاشیدن مقادیر قابل توجهی از بخار آب به اتمسفر زمین، می تواند تغییرات آب و هوایی قابل توجهی را به دنبال داشته باشد.
بررسی های این گروه تحقیقاتی نشان می دهد که برخورد یک تخته سنگ بسیار داغ به قطر ۲۵۰ متر، می تواند حدود ۲۵۰ مگاتن آب را به بخار تبدیل کند. این مقدار بخار آب می تواند حکم یک گاز گلخانه ای را ایفا کرده و تغییری محسوس در دمای کلی زمین ایجاد نماید.
